"Jidł mit’n fidł"; Polska (PL) 1936, czarno - biały, 92 min.

Reżyseria: Józef Green, Jan Nowina-Przybylski; produkcja: Green-Films; scenariusz: Józef Green; zdjęcia: Jakub Joniłowicz; muzyka: Abraham Ellstein; montaż: Molly Picon; obsada: Molly Picon, Maks Bożyk, Samuel Landau, Symcha Fostel, Maks Brian, Dora Fakiel, Abraham Kurc, Symche Natan, Chana Lewin, Leon Liebgold, Basia Liebgol d

Komedia muzyczna Jana Nowiny-Przybylskiego oraz Józefa Greena (właśc. Grinberga), dla którego był to debiut reżyserski w kinematografii. Zrealizowana w Polsce z udziałem znakomitych aktorów - Molly Picon, Maxa Bożyka i Symche Fostella - okazała się jednym z największych sukcesów kasowych i artystycznych roku 1936. Była pierwszym filmem w języku jidysz wyświetlanym przez amerykańskie wielkie sieci dystrybucyjne.
Twórcy nawiązywali do popularnego w tamtym czasie dramatu żydowskiego o trupie muzyków. Molly Picon – gwiazda nowojorskiego teatru żydowskiego – wcieliła się w rolę ubogiej dziewczyny, która śpiewając i grając na skrzypcach w męskim przebraniu, wędruje z ojcem po całym kraju, by zarobić na skromne utrzymanie. Gdy przypadkowo trafia do teatru muzycznego w Warszawie, jej występ robi furorę. Dziewczyna, która nie musi już ukrywać swojej tożsamości, zyskuje sławę i majątek. Poślubia także ukochanego mężczyznę. "Na kanwie prześlicznej muzyki – pisał recenzent "Kina" – rozsnuto uroczą bajkę o dziejach (…) wędrownych grajków, których zły los pozbawił domu (…). Wędrujemy więc z nimi po krętych uliczkach romantycznego Kazimierza, chłonąc rozełkane dźwięki skrzypiec (…)". Warto dodać, że oprócz pięknie sfilmowanego Kazimierza, w filmie pojawiają się także oryginalne zdjęcia starej Warszawy.
Wędrówka muzyków stała się pretekstem do ukazania lokalnego kolorytu, charakterystycznego dla małomiasteczkowych społeczności żydowskich. Do najbardziej udanych fragmentów należy sekwencja weselna kręcona – według relacji jednego z reżyserów - bez przerwy przez 28 godzin. "Ponoć brodaci Żydzi i stare Żydówki – jak pisał recenzent - bez reszty poddali się urokowi ceremonialnego rytuału popadając w niepokojącą w swej potędze i ekspresji ekstazę".
Jednym z wielu atutów filmu jest muzyka napisana przez Abrahama Ellsteina, który swoimi kompozycjami zobrazował zmianę nastrojów towarzyszących miłosnej intrydze.